معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی تهران بزرگ ممنوعیت حمل سلاح سرد در جامعه را گامی برای افزایش امنیت عمومی توصیف کرد.
سرهنگ مراد مرادی در یادداشتی به بررسی ابعاد و ضرورت‌های اجرای قانون «ممنوعیت حمل سلاح سرد در مجلس شورای اسلامی» پرداخته و خشونت و راه‌های کاهش آن در جامعه را بررسی کرد. متن کامل این یادداشت در ادامه آمده است:
«طی سالیان اخیر یکی از مطالبات نیروی انتظامی از مجلس شورای اسلامی، تصویب قانون ممنوعیت حمل سلاح سرد بود که سرانجام این موضوع پس از رفع ابهامات وارد شده از سوی شورای نگهبان توسط مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید. براساس قانون جدید، حمل، تولید، استفاده و واردات هرگونه سلاح سرد ممنوع است و تنها در صورت اخذ مجوز از دستگاه‌های مربوطه مجاز است. نحوه و مرجع صدور مجوز به موجب آیین نامه ای است که ظرف مدت سه ماه از تاریخ ابلاغ این قانون با پیشنهاد وزرای دادگستری و کشور و با همکاری نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران تهیه می شود و به تصویب هیات وزیران می‌رسد.
سلاح سرد به هر نوع سلاحی می‌گویند که برای دفاع یا تهاجم مورد استفاده قرار می‌گیرد و از حیطه باروت، شلیک و انفجار گلوله خارج باشد و شامل انواع چاقو، زنجیر، پنجه بوکس، قمه، انواع افشانه‌های اشک‌آور، خواب‌آور و بیهوش‌کننده و شوکرهای الکتریکی، تفنگ و کلت بادی شبیه سلاح گرم و … می‌شود، ما به عنوان پلیس از تصویب این قانون استقبال می‌کنیم چرا که این قانون در بسیاری موارد، از قتل ها و ضرب و جرح ها پیشگیری می‌کند و در کاهش آمار جرایم خشن موثر است. به عبارت دیگر تصویب این قانون از شدت خشونت ها می کاهد. در بسیاری از قتل ها، چنانچه طرفین نزاع اسلحه سرد نداشتند، آن نزاع منجر به قتل نمی‌شد.
اما تصویب این قانون علی رغم کمک به کاهش آمار جرایم قتل و ضرب و جرح مشکل خشونت در جامعه را حل نمی کند. به عبارت دیگر، کارکرد این قانون، تعدیل نتایج خشونت ورزی در جامعه است، اما کاهش خشونت در جامعه، همانند دیگر آسیب های اجتماعی، مستلزم بکارگیری تدابیر اجتماعی است. لازم است با خود بیاندیشیم که چرا در زندگی اجتماعی این همه شاهد خشونت هستیم؟ چرا در هنگام رانندگی این همه نسبت به همدیگر خشونت می ورزیم؟ علت انواع خشونت (کلامی، فیزیکی، قلمی و …) در جامعه چیست؟
مهمترین آسیب پدیده خشونت در جامعه، تزلزل کرامت انسانی است که آسیب زدن به این زیر بنای حقوق بشر، آسیب های متعدد و جرایم خشن را به دنبال دارد. خشونت به عنوان یک مسئله اجتماعی همانند سایر مسائل اجتماعی دیگر تحت تاثیر عوامل مختلفی است. گاهی ناکامی علت خشونت می شود که یک موضوع روانشناختی است و گاهی پدیده های اجتماعی عامل خشونت گرایی در افراد جامعه می شود.
ما معتقدیم که روش درست و اصولی برای درمان خشونت در جامعه، روش های روانشناختی و جامعه شناختی است. همه مردم در قبال خشونت در جامعه مسئولیت دارند و باید فرد خشونت ورز از سوی اطرافیان مورد سرزنش واقع شود و نباید اجازه داد قبح این رفتار ضد اجتماعی از بین برود. رسانه ها و گروه های مرجع و ذی نفوذ نیز باید خشونت ورزی را ترویج نکنند و خشونت را در اذهان جوانان به عنوان ارزش جلوه ندهند و از آن تعبیر به شجاعت و … نکنند. باید تلاش کنیم با روش های گوناگون، فرهنگ مدارا و تسامح که نیاز ضروری زندگی اجتماعی است را جایگزین خشونت در جامعه کنیم و با گسترش مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی و اجتماعی و آگاه سازی جامعه از عواقب رفتار خشونت آمیز، عطوفت و مهربانی را جایگزین خشونت و نفرت کنیم.»
ثبت دیدگاه