علی‌رغم استراتژی‌های عملیاتی ملی و بین‌المللی نوین، مبارزه با تروریسم در منطقه “ساحل” آفریقا روز به روز کم‌رنگ‌تر می‌شود.
به گزارش مادوند، به نقل از خبرگزاری آناتولی، رئیس جمهوری توگو در آخرین سخنرانی خود در سال ۲۰۲۱ هشدار داد: گروه‌های تروریستی مسلح همچنان راه‌های مختلفی را برای انجام تهاجم‌های مرگبار علیه کشورهای همسایه امتحان خواهند کرد.
در بورکینافاسو، همسایه توگو در غرب آفریقا، تعداد قربانی‌های حملات متعدد تروریستی آنقدر زیاد شده که مردم را مستاصل کرده است.
راک مارک کریستین کابوره، رئیس جمهوری بورکینافاسو که از سوی مردم تحت فشار بود، وادار به انحلال دولتش و تشکیل دولتی جدید شد. این اقدام پس از حمله‌ای تروریستی در شمال این کشور در ۱۴ نوامبر انجام شد که در آن ۵۷ تن از جمله ۵۳ سرباز کشته شدند.
طبق آمار سازمان مردم نهاد ” ائتلاف شهروندی ساحل”، تعداد قربانیان غیرنظامی حملات تروریستی در بورکینافاسو، مالی و جمهوری نیجر در سه سال منتهی به ۲۰۲۰، هفت برابر شده و به ۲۴۴۰ تن رسید.
این سازمان همچنین گفت، در بازه زمانی مشابه، در جمهوری نیجر که یکی از فقیرترین کشورهای جهان است، قربانیان حملات تروریستی ۵۶ درصد افزایش یافته‌اند.
در ششم ژانویه یک خودروی نیروهای مسلح در جمهوری بنن به وسیله مین‌های دست‌ساز منفجر شد؛ بنن کشوری است که مدت‌ها بود که از تروریسم در امان بود. همچنین وضعیت مشابهی در جمهوری توگو که همسایه بورکینافاسو است، اتفاق افتاده و در ۹ نوامبر، حمله‌ای تروریستی صورت پذیرفت.
مدیر اجرایی InterGlobe Conseils، یک شرکت مشاوره تخصصی در حوزه ارتباطات استراتژیک و تخصص ژئوپلیتیک گفت: گروه‌های تروریستی مسلح به وضوح قصد گسترش حوزه‌های فعالیت خود در منطقه «ساحل» را دارند. این تسخیر ارضی اکنون کشورهایی مانند بنین و توگو را تحت تأثیر قرار می‌دهد. مقصود تصاحب سرزمین است و هدف ایجاد یک تشکیلات تروریستی استوایی است که از منطقه ساحل شروع شده و تا خلیج گینه ادامه داشته باشد.
کشورهای عضو ساحل موسوم به جی۵ تصمیم گرفتند رویکرد جدیدی را برای مبارزه با این بلای خانمان‌سوز در فضای جغرافیایی خود در جریان نشست ۳۱ اوت در نیامی نیجر آغاز و تعریف کنند.
اما برای بسیاری از ناظران، این استراتژی‌های اتخاذ شده همچنان ایراداتی اساسی دارند.
به گفته ائتلاف شهروندی ساحل، نتایج نشان‌دهنده محدودیت‌های رویکردهای ضدتروریستی به شیوه‌ای که امروزه صورت می‌پذیرد، است. این رویکردها نتوانسته حملات گروه‌های بنیادگرا را ریشه‌کن کند، حملاتی که از ۲۰۱۶، هر سال تقریبا دو برابر شده‌اند.
از نظر امانوئل اورسی باکاری، مشاور علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، مشکل ژئوپلیتیک بین‌المللی اقتصاد جنگی است که پدیده‌ای از قدرت‌های بزرگ در مناطق محصور در خشکی کشورهای ساحلی است.
او گفت: این جنگ علیه تروریسم در ساحل، نامتقارن، اقتصادی و نوعاً وجودی است. یک منطقه به تنهایی نمی‌تواند راه حلی برای این مشکل بیابد. این مشکلی است که تمام آفریقا باید برای آزادسازی کشورهای خواهر خود بسیج شود زیرا هیچ کشور آفریقایی در امان نیست.
او سرزمین‌های محصور در خشکی را از علل قدرت‌گیری تروریسم و عضویت جوانان بی‌کار در گروه‌های تروریستی دانست.
باکاری ادامه داد: وقتی مردم در سرزمینی رها می‌شوند که مواد معدنی دارد اما آن‌ها از آن سودی نمی‌برند، اقتصاد جنگی ایجاد می‌شود. شمال مالی مدت‌هاست پاکسازی شده است، اما حرفه‌ای نیست یا اندک است. این وضعیت تقریبا در تمام کشورهای ساحل به همین گونه است.
او ابراز تاسف کرد که به خاطر نبود عزم سیاسی، کشورهای منطقه ساحل همه چیز را در پایتخت‌های اصلی متمرکز کرده و نمی‌توانند در مناطقی که بیشترین آسیب را از تروریسم دیده‌اند، گشایشی ایجاد کرده، مهارت‌ها را توزیع و در همه جای منطقه پخش کرده و از منابع معدنی‌ای استفاده کنند که ترویست‌ها برای کسب ثروت استفاده می‌کنند.
در مورد برنامه‌های در سطح ملی، او پیشنهاد داد که بازیگران سیاسی بر روی ساختار امنیتی کار کرده و ارتش، ایدئولوژی نظامی و اخلاق امنیتی را بررسی کرده و بهبود بخشند.
دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد معتقد است که برای مقابله با این چالش‌ها، باید نظام‌های ملی عدالت کیفری عدالت را در خصوص نقض‌کنندگان قوانین تروریسم انجام دهد و اقدامات بازدارنده‌ای را تحت حاکمیت قانون صورت دهد.
انتهای پیام
ثبت دیدگاه