در محور میانی که منطقه عملیات تیپ ۲۱ امام رضا (ع) بود، این تیپ که موفق‌ترین یگان عملکننده محسوب میشد توانست در حدفاصل دراجی تا فرخ‌آباد تقریباً همه اهداف خود را تصرف کرده و خاکریزی هم در فاصله این دو آبادی احداث کند.
به گزارش مادوند، یگان‌های شرکت‌کننده در عملیات والفجر ۳ که در آخرین ساعت روز گذشته (۱۳۶۲/۵/۷) آغاز شد؛ در همان دقایق اولیه موفق شدند از میادین مین در خط مقدم و کانال‌ها عبور کرده و مسافت حدفاصل خط حد خود تا دشمن را طی کنند.
بنابراین یگان‌های مذکور در محورهای مختلف با دشمن درگیر شدند و موفقیت‌هایی نیز به دست آوردند. وضعیت کلی عملیات تا روشن شدن هوا بدین ترتیب بود:
در شمال منطقه عملیاتی، لشکر ۵ نصر موفق به تصرف چند ارتفاع در محور چپ ازجمله ۳۴۳، ۳۲۵ و بخشی از ارتفاع ۳۴۰ شد و در محور راست نیز نمهکلانبو و ارتفاع ۳۴۵ را تصرف و به سمت جنوب ارتفاع نمهکلانبوی کوچک پیشروی کرد، ولی در سمت راست، ارتفاع مهم ۳۹۰ (کلهقندی) زالوآب در دست دشمن باقی ماند.
در محور میانی که منطقه عملیات تیپ ۲۱ امام رضا (ع) بود، این تیپ که موفق‌ترین یگان عملکننده محسوب میشد توانست در حدفاصل دراجی تا فرخ‌آباد تقریباً همه اهداف خود را تصرف کرده و خاکریزی هم در فاصله این دو آبادی احداث کند.
از سوی دیگر، در جنوب منطقه که لشکر ۴۱ ثارالله (ع) عمل می‌کرد و تصرف ارتفاع قلاویزان اصلی‌ترین هدف این یگان بود در ساعات اولیه موفق به پیشروی به عمق و استقرار در بخش‌هایی از ارتفاع بهخصوص در محور راست و میانی شد، ولی بنا به عللی نتوانست بخش‌های تصرفشده را حفظ کند و به ناچار به پشت خاکریزی که در حین عملیات از فرخ‌آباد تا فیروزآباد احداث شده بود عقب‌نشینی کرد.
البته این یک موفقیت نسبی بود، زیرا منطقه جدید خط پدافندی بخشی از مأموریت این یگان بود و جای پای مناسبی برای خیز بعدی با هدف تصرف قلاویزان محسوب میشد.
منبع:
لطف‌الله زادگان، علیرضا، روزشمار جنگ ایران و عراق: والفجر ۲ و ۳؛ تغییر تاکتیکی سرزمین نبرد (کتاب بیست و ششم)، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران ۱۴۰۱، صص ۶۶۷، ۶۷۰
انتهای پیام
ثبت دیدگاه